2008生日紀念

今天只有office staff上班,泰國跟馬來西亞的非華人一樣熱情和友好.根據我的觀察,在泰國開工廠,然後外銷,就比較可以賺錢,因為泰國除了汽油稍高以外,其他東西普遍都不貴.

第三個生日(วันเกิด ที่สาม)

今天是我今年的第三個生日(วันเกิด),中午這一群人神神密密,忽然抱著一個紙箱進來,
然後大家擁過來,掀開紙箱,赫然是已經點着蠟燭的生日蛋糕,心理面很感謝.

泰受歡迎的歌后"Jub"

我們的歌后,名叫"jub"(接近泰語"吻"的意思),我稱他的小名叫"阿來",為什麼叫阿來,因為當初我到泰國時,他總喜歡向我說"阿來",(意思是"為什麼")久而久之也變成習慣了.

離開泰國紀念(2)

送獎品吧!

ming要離開泰國的紀念,蘇灣納波恩機場不讓我進(1)

要離開泰國了,在泰國的兩年,物質雖然貧乏,但是很快樂,因為這些人對我很好,也想不到工廠也得到ISO認證了,真的與有榮焉;
本來25日下午要訂機票了,突然聽說機場關閉了,心裡很悶,但隨即一想,這應該是老天爺讓我在泰國放假,好好玩一玩,畢竟長久以來,我的生活就是工作和睡覺佔去滴.

泰國水燈節(續)

ทำไมกระทงส่วนใหญ่เป็นรูปดอกบัว
ในหนังสือตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์หรือตำนานนางนพมาศ ซึ่งเป็นพระสนมเอกของพระมหาธรรมราชาลิไทยหรือพระร่วง แห่งกรุงสุโขทัย ได้กล่าวถึงวันเพ็ญเดือนสิบสองว่าเป็นเวลาเสด็จประพา สลำน้ำตามพระราชพิธีในเวลากลางคืน และได้มีรับสั่งให้บรรดาพระสนมนางในทั้งหลายตกแต่งกร ะทงประดับดอกไม้ธูปเทียนนำไปลอยน้ำหน้าพระที่นั่ง ในคราวนั้นท้าวศรีจุฬาลักษณ์หรือนางนพมาศ พระสนมเอกก็ได้คิดประดิษฐ์กระทงเป็นรูปดอกบัวกมุทขึ้ น ด้วยเห็นว่าเป็นดอกบัวพิเศษที่บานในเวลากลางคืนเพียง ปีละครั้งในวันดังกล่าว สมควรทำเป็นกระทงแต่งประทีป ลอยไปถวายสักการะรอยพระพุทธบาท ซึ่งเมื่อพระร่วงเจ้าได้ทอดพระเนตรเห็นก็รับสั่งถามถ ึงความหมาย นางก็ได้ทูลอธิบายจนเป็นที่พอพระราชหฤทัย พระองค์จึงมีพระราชดำรัสว่า “แต่นี้สืบไปเบื้องหน้าโดยลำดับ กษัตริย์ในสยามประเทศถึงกาลกำหนดนักขัตฤกษ์ วันเพ็ญเดือน ๑๒ ให้นำโคมลอยเป็นรูปดอกบัว อุทิศสักการบูชาพระพุทธบาทนัมมทานที ตราบเท่ากัลปาวสาน”ด้วยเหตุนี้ เราจึงเห็นโคมลอยรูปดอกบัวปรากฏมาจนปัจจุบัน

ตำนานและความเชื่อ
จากที่กล่าวมาข้างต้นว่า การลอยกระทง ในแต่ละท้องที่ก็มาจากความเชื่อ ความศรัทธาที่แตกต่างกัน บางแห่งก็มีตำนานเล่าขานกันต่อๆมา ซึ่งจะยกตัวอย่างบางเรื่องมาให้ทราบ ดังนี้

เรื่องแรก ว่ากันว่าการลอยกระทง มีต้นกำเนิดมาจากศาสนาพุทธนั่นเอง กล่าวคือก่อนที่พระพุทธองค์จะตรัสรู้เป็นสมเด็จพระสั มมาสัมพุทธเจ้า ได้ประทับอยู่ใต้ต้นโพธิ์ ใกล้แม่น้ำเนรัญชรา กาลวันหนึ่ง นางสุชาดาอุบาสิกาได้ให้สาวใช้นำข้าวมธุปายาส (ข้าวกวน/หุงด้วยน้ำผึ้งหรือน้ำอ้อย) ใส่ถาดทองไปถวาย เมื่อพระองค์เสวยหมดแล้ว ก็ทรงตั้งสัตยาธิษฐานว่า ถ้าหากวันใดจะสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า ก็ขอให้ถาดลอยทวนน้ำ ด้วยแรงสัตยาธิษฐานและบุญญาภินิหาร ถาดก็ลอยทวนน้ำไปจนถึงสะดือทะเล แล้วก็จมไปถูกขนดหางพระยานาคผู้รักษาบาดาล

พระยานาคตื่นขึ้น พอเห็นว่าเป็นอะไร ก็ประกาศก้องว่า บัดนี้ได้มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลกอีกอง ค์แล้ว ครั้นแล้วเทพยดาทั้งหลายและพระยานาคก็พากันไปเข้าเฝ้ าพระพุทธเจ้า และพระยานาคก็ได้ขอให้พระพุทธองค์ประทับรอยพระบาทไว้ บนฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา เพื่อพวกเขาจะได้ขึ้นมาถวายสักการะได้ พระองค์ก็ทรงทำตาม ส่วนสาวใช้ก็นำความไปบอกนางสุชาดา ครั้นถึงวันนั้นของทุกปี นางสุชาดาก็จะนำเครื่องหอมและดอกไม้ใส่ถาดไปลอยน้ำเพ ื่อไปนมัสการรอยพระพุทธบาทเป็นประจำเสมอมา และต่อๆมาก็ได้กลายเป็นประเพณีลอยกระทงตามที่เห็นกัน อยู่ในปัจจุบัน




ในเรื่องการประทับรอยพระบาทนี้ บางแห่งก็ว่า พญานาคได้ทูลอาราธนาพระพุทธเจ้าไปแสดงธรรมเทศนาในนาค พิภพ เมื่อจะเสด็จกลับ พญานาคได้ทูลขออนุสาวรีย์จากพระองค์ไว้บูชา พระพุทธองค์จึงได้ทรงอธิษฐานประทับรอยพระบาทไว้ที่หา ดทรายแม่น้ำนัมมทา และพวกนาคทั้งหลายจึงพากันบูชารอยพระพุทธบาทแทนพระอง ค์ ต่อมาชาวพุทธได้ทราบเรื่องนี้จึงได้ทำการบูชารอยพระบ าทสืบต่อกันมา โดยนำเอาเครื่องสักการะใส่กระทงลอยน้ำไป

ส่วนที่ว่าลอยกระทงในวันเพ็ญ เดือน ๑๑ หรือวันออกพรรษา เพื่อเฉลิมฉลองวันคล้ายวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จกลับมา สู่โลกมนุษย์ หลังการจำพรรษา ๓ เดือน ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์เพื่อแสดงอภิธรรมโปรดพุทธมารดานั้ น ก็ด้วยวันดังกล่าว เหล่าทวยเทพและพุทธบริษัทพากันมารับเสด็จนับไม่ถ้วน พร้อมด้วยเครื่องสักการบูชา และเป็นวันที่พระพุทธองค์ได้เปิดให้ประชาชนได้เห็นสว รรค์และนรกด้วยฤทธิ์ของพระองค์ คนจึงพากันลอยกระทงเพื่อเฉลิมฉลองรับเสด็จพระพุทธเจ้ า

สำหรับคติที่ว่า การลอยกระทงตามประทีปเพื่อไปบูชาพระเกศแก้วจุฬามณีบน สรวงสรรค์ชั้นดาวดึงส์นั้น ก็ว่าเป็นเพราะตรงกับวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จออกบรรพช าที่ริมฝั่งแม่น้ำอโนมา ทรงใช้พระขรรค์ตัดพระเกศโมลีขาดลอยไปในอากาศตามที่ทร งอธิษฐาน พระอินทร์จึงนำผอบแก้วมาบรรจุ แล้วนำไปประดิษฐานไว้ในจุฬามณีเจดีย์บนสวรรค์ชั้นดาว ดึงส์ (ตามประทีป คือ การจุดประทีป หรือจุดไฟในตะเกียง /โคม หรือผาง-ถ้วยดินเผาเล็กๆ) ซึ่งทางเหนือของเรามักจะมีการปล่อยโคมลอย หรือโคมไฟที่เรียกว่า ว่าวไฟ ขึ้นไปในอากาศเพื่อบูชาพระเกศแก้วจุฬามณีด้วย

เรื่องที่สอง ตามตำราพรหมณ์คณาจารย์กล่าวว่า พิธีลอยประทีปหรือตามประทีปนี้ แต่เดิมเป็นพิธีทางศาสนาพราหมณ์ ทำขึ้นเพื่อบูชาเทพเจ้าทั้งสามคือ พระอิศวร พระนารายณ์และพระพรหม เป็นประเภทคู่กับลอยกระทง ก่อนจะลอยก็ต้องมีการตามประทีปก่อน ซึ่งตามคัมภีร์โบราณอินเดียเรียกว่า “ทีปาวลี” โดยกำหนดทางโหราศาสตร์ว่าเมื่อพระอาทิตย์ถึงราศีพิจิ ก พระจันทร์อยู่ราศีพฤกษ์เมื่อใด เมื่อนั้นเป็นเวลาตามประทีป และเมื่อบูชาไว้ครบกำหนดวันแล้ว ก็เอาโคมไฟนั้นไปลอยน้ำเสีย ต่อมาชาวพุทธเห็นเป็นเรื่องดี จึงแปลงเป็นการบูชารอยพระพุทธบาทและการรับเสด็จพระพุ ทธเจ้าดังที่กล่าวมาข้างต้น โดยมักถือเอาเดือน ๑๒ หรือเดือนยี่เป็งเป็นเกณฑ์(ยี่เป็งคือเดือนสอง ตามการนับทางล้านนา ที่นับเดือนทางจันทรคติ เร็วกว่าภาคกลาง ๒ เดือน)



จากเรื่องข้างต้น เราจะเห็นได้=C

 

泰國水燈節วันเพ็ญ เดือนสิบสอ

ประวัติ : วันลอยกระทง (วันเพ็ญ เดือนสิบสอง)

---

วันลอยกระทง

“ลอยกระทง” เป็นพิธีอย่างหนึ่งที่มักจะทำกันในคืนวันเพ็ญ เดือน ๑๒ หรือวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ อันเป็นวันพระจันทร์เต็มดวง และเป็นช่วงที่น้ำหลากเต็มตลิ่ง โดยจะมีการนำดอกไม้ ธูป เทียนหรือสิ่งของใส่ลงในสิ่งประดิษฐ์รูปต่างๆที่ไม่จ มน้ำ เช่น กระทง เรือ แพ ดอกบัว ฯลฯ แล้วนำไปลอยตามลำน้ำ โดยมีวัตถุประสงค์ และความเชื่อต่างๆกัน

ประเพณีลอยกระทง มิได้มีแต่ในประเทศไทยเท่านั้น ในประเทศจีน อินเดีย เขมร ลาว และพม่าก็มีการลอยกระทงคล้ายๆกับบ้านเรา จะต่างกันบ้างก็คงเป็นเรื่องรายละเอียด พิธีกรรม และความเชื่อในแต่ละท้องถิ่น แม้แต่ในบ้านเราเอง การลอยกระทงก็มาจากความเชื่อที่หลากหลายเช่นกัน


ทำไมถึงลอยกระทง
การลอยกระทง เป็นประเพณีที่มีมาแต่โบราณ แต่ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าปฏิบัติกันมาแต่เมื่อไร เพียงแต่ท้องถิ่นแต่ละแห่งก็จะมีจุดประสงค์และความเชื่อในการลอยกระทงแตกต่างกันไป เช่น ในเรื่องเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ก็จะเป็นการบูชาพระเกศแก้วจุฬามณีบนสวรรค์ชั้นดาวดึง ส์ เป็นบูชารอยพระพุทธบาท ณ หาดทรายริมฝั่งแม่น้ำนัมมทา ซึ่งปัจจุบันคือแม่น้ำเนรพุททาในอินเดีย หรือต้อนรับพระพุทธเจ้าในวันเสด็จกลับจากเทวโลกเมื่อ ครั้งไปโปรดพระพุทธมารดา นอกจากนี้ ก็ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อบูชาพระอุปคุตเถระที่บำเพ็ญ บริกรรมคาถาในท้องทะเลลึกหรือสะดือทะเล บางแห่งก็ลอยกระทงเพื่อบูชาเทพเจ้าตามความเชื่อของตน บางแห่งก็เพื่อแสดงความขอบคุณพระแม่คงคาซึ่งเป็นแหล่งน้ำให้มนุษย์ได้ใช้ประโยชน์ต่างๆ รวมทั้งขอขมาที่ได้ทิ้งสิ่งปฏิกูลลงไป ส่วนบางท้องที่ก็จะทำเพื่อระลึกถึงบรรพบุรุษที่ล่วงลับ หรือเพื่อสะเดาะเคราะห์/ลอยทุกข์โศกโรคภัยต่างๆ และส่วนใหญ่ก็จะอธิษฐานขอสิ่งที่ตนปรารถนาไปด้วย


พระยาอนุมานราชธน ได้สันนิษฐานว่า ต้นเหตุแห่งการลอยกระทงอาจมีมูลฐานเป็นไปได้ว่า การลอยกระทงเป็นคติของชนชาติที่ประกอบกสิกรรม ซึ่งต้องอาศัยน้ำเป็นสำคัญ เมื่อพืชพันธุ์ธัญชาติงอกงามดี และเป็นเวลาที่น้ำเจิ่งนองพอดี ก็ทำกระทงลอยไปตามกระแสน้ำไหลเพื่อขอบคุณแม่คงคา หรือเทพเจ้าที่ประทานน้ำมาให้ความอุดมสมบูรณ์ เหตุนี้ จึงได้ลอยกระทงในฤดูกาลน้ำมาก และเมื่อเสร็จแล้วจึงเล่นรื่นเริงด้วยความยินดี เท่ากับเป็นการสมโภชการงานที่ได้กระทำ ว่าได้ลุล่วงและรอดมาจนเห็นผลแล้ว ท่านว่าการที่ชาวบ้านบอกว่าการลอยกระทงเป็นการขอขมาล าโทษและขอบคุณต่อแม่คงคา ก็คงมีเค้าในทำนองเดียวกับการที่ชาติต่างๆ แต่ดึกดำบรรพ์ได้แสดงความยินดีที่พืชผลเก็บเกี่ยวได้ จึงได้นำผลผลิตแรกที่ได้ไปบูชาเทพเจ้าที่ตนนับถือเพื ่อขอบคุณที่บันดาลให้การเพาะปลูกของตนได้ผลดี

รวมทั้งเลี้ยงดูผีที่อดอยาก และการเซ่นสรวงบรรพบุรุษที่ล่วงลับ เสร็จแล้วก็มีการสมโภชเลี้ยงดูกันเอง ต่อมาเมื่อมนุษย์มีความเจริญแล้ว การวิตกทุกข์ร้อนเรื่องเพาะปลูกว่าจะไม่ได้ผลก็น้อยล งไป แต่ก็ยังทำการบวงสรวงตามที่เคยทำมาจนเป็นประเพณี เพียงแต่ต่างก็แก้ให้เข้ากับคติลัทธิทางศาสนาที่ตนนั บถือ เช่น มีการทำบุญสุนทานเพิ่มขึ้นในทางพุทธศาสนา เป็นต้น แต่ที่สุด ก็คงเหลือแต่การเล่นสนุกสนานรื่นเริงกันเป็นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ดี ด้วยเหตุดังกล่าวข้างต้น การลอยกระทงจึงมีอยู่ในชาติต่างๆทั่วไป และการที่ไปลอยน้ำ ก็คงเป็นความรู้สึกทางจิตวิทยา ที่มนุษย์โดยธรรมดา มักจะเอาอะไรทิ้งไปในน้ำให้มันลอยไป

泰國的划龍舟在Sarabui的Nongkare

泰國的划龍舟在Sarabui的Nongkare

比賽完的隊伍,將龍舟搬上加長型的鐵牛.

去年我沒有去看,今年去看了,就上個月,但是在下午3:00開始下大雨,一時之間,個個人淋成落湯雞,但是熱情未減,大雨中澆不去熱情的人們.

11月12日是放燈節,也快到了,燈是用香蕉樹和葉子加上一些花做成的,在插上蠟燭和香,放到河面漂流,另外還有露天的晚會,人山人海,有傳統服裝的泰國小姐選秀,唱歌,跳舞的,

熱鬧氣氛直追台灣的廟會.

緣起

緣起轉貼道聖門文章

緣起當ming還年少時,道聖門還是剛起步階段,

我唯一一次北上拜訪道聖門的達道居士,對於他播放為學員元神啟靈的影帶,也看了一下,

當時覺得達道居士這種介紹方式很唐突,之後也就不了了之.

隨後再經過數年,偶然見到聖道門的書,覺得不太一樣了.

書中提到的,也能夠大致理解,

只是印成書後,許多書本被賣到資源回收,做了再生紙,

Ming想貼在網誌上,如果有興趣的同好,複製下來閒餘之時,

不妨他山之石可以攻錯.大家互相交流.

原來真道的傳播還是存在很多地方.

以下轉自道聖門的文章,

道學

現在來談修道到底在修什麼？這是大家所最關心的事。也是大家疑問最多的地方。修道的目的，其實是為解決我們日常生活中所遇到的困境，故每個人都需要修。碰到困境才想修，這不是真正屬於「上士聞道，勤修不怠。」的修道者。是屬於「中士聞道，若即若離。」的修道者。也就是人碰到困境想不通才想去尋找解決的方法，於是找呀！找呀！最後在一般有形的方式無法解決現實問題困境，於是轉向無形神佛的力量求助。然而真的是解決了問題嗎？答案是沒有。但已在心中建立起一股不可忽視的無形力量，要說這是啟發潛能力量也可以。要說他心靈有神靈感應也可以。反正就是內心有股不可忽視的力量讓他有勇氣繼續過生活，這一股力量帶給他無限的將來光明前途命運。所以他會一頭栽下去修道，於是勤走訪靈山聖地，只要有靈的廟宇，不辭千辛萬苦去看看，去求求看有沒有奇蹟出現。結果有人得到無形的寶，於是旁邊的師兄姐就會說恭喜得到神佛的法寶，或已領有旨令，應該去辦事救世。哇！他本人聽了有點受寵若驚，因為什麼都不會，如何辦事？如何指點眾生的迷津，真是很惶恐。於是更勤加努力的走訪靈山聖地，希望神佛能來教他一些法力，或者晚上來託夢教他一些神通功法。然而一天天的過去了，所學到的還是不足以辦事，不能指點眾生的迷津，因為自己都渡不了自己了，哪能渡眾生。可是為什麼別人都有神佛來教的這個感應，為什麼自己都沒有這個感應。百思不解，只好繼續另尋神蹟，因為放掉這個機會，他的人生就沒有機會翻身了。所以再怎麼苦都得敖下去。

各位可能會稱讚這人的修道精神可嘉。我以前也這麼認為。但現在我不會認為他修道的精神可嘉，我會同情他的運氣很差勁，因沒有碰到神佛奇蹟，也應該碰到修道高人的指導。他兩樣都沒有遇到，不是很可憐嗎？而這不是可憐就應該同情他，而是此人業障還沒有了斷，故他無緣碰到修道高人的指導，也無緣得到神佛的感應。雖然他體內有靈力磁場存在。但不代表他已經可以解決自己的問題，或能幫人解決問題的本事。也不代表他沒有神佛的緣分，或無緣修這條大道。純是他的業障問題。而這業障怎麼消除，這才是真正問題的癥結。以他現在的狀況來論，要做功德很難，說錢沒錢，說才華也用不上。要說出力，又無處可以出力。於是一天接的一天，有一餐沒一餐的過日子，當真正沒有辦法糊口時，就先放下修道走靈山，先去找個工作賺錢糊口，等日子好過一點再來修道走靈山。也就是「先顧肚子，再來顧佛祖。」這就是「中士聞道，若即若離。」結果修一輩子也還沒有出頭天。

其實這些是我以前曾經走過的路，只是後來我已經突破一些障礙，而進入道學領域。剛開始修道的時候，什麼都不懂，也不知什麼叫修道？充其量修對的地方是靜坐煉氣功，然這只是基礎築基的煉命功法，對生活幫助有限，不能創造一番大事業。真正對生活事業有幫助的就是智慧與學問，而這門學問道學，要學也學不完，因為它包含了天文地理，學問很廣。故有「上士聞道，勤修不怠。」這種人才是真的「先顧佛祖，再顧肚子。」有人問肚子都顧不不飽，如何顧佛祖。」此是對「道」不了解的人才會這樣說。須知「佛祖」的本義就是「智慧」，而不是坐在廟寺的佛祖。懂了「佛祖」的本義，就知道智慧對生活的幫助有多大的貢獻。所以道經云：「君子謀道不謀食。」可見這個「道」非一般孤修寡坐的靜坐，非一般念經敲木魚的道。而是要性命雙修的道，才能發揮智慧的最高境界。

靜坐是煉命，煉命有功法，而此功法因人而異，每個人的體質、思想不同，故要有不同的煉功指導方法，就像生病一樣，每個人的病症不一樣，要找出病症原因，然後對症下藥，才能有效。而煉命的重點要有氣機運行，此氣機道經稱為「一陽來復，萬物始出。」又云：「天得一以清，地得一以寧，人得一以靈。」可見人要通靈不可缺少此「一」，「一」就是先天氣。又稱「元始始氣」，又稱「道」，又稱「玄關一竅」。道經云：「此竅非凡竅，乾坤共合成，名為神氣穴，內有坎離精。」可見此「一」的學問很廣，已經包含了陰陽五行之學。非外界的孤修獨坐所可比的。記得七眞史傳的王重陽向其徒弟孫不二開示曰：﹁因你背了造化爐，靜坐孤修氣轉枯，女子無夫為怨女，男子無妻是曠夫，我今明明對你講，一陰一陽無不可，陰陽配合是正理，黃婆勸飲手提壺，西家女，東家郎，彼此和好兩相當，只因黃婆為媒證，配合夫婦入洞房，二八相當歸交感，結成胎孕在身傍，十月工夫溫養足，產個嬰兒比人強，你今依我這樣做，立刻天宮朝玉皇。﹂由此段來看，不懂道的人可能會誤會是要男女共修。其實這只是一種比喻。因大道無法用言語表達，只好用男女間的事來描述身內氣機的陰陽。「背了造化爐」表示祇知靜坐煉功而已。卻不知要升降配合。所以才會「靜坐孤修氣轉枯。」又「女子無夫為怨女，男子無妻是曠夫。」是指陰陽水火既濟的功法，女子是指易經的「離」卦，男子是指易經的「坎」卦。水火不交，好比男女不交媾，如何能產胎兒。所以說「一陰一陽無不可，陰陽配合是正理。」問題如何使身內水火交加？他又指出「黃婆勸飲手提壺，西家女，東家郎，彼此和好兩相當，只因黃婆為媒證，配合夫婦入洞房，二八相當歸交感，結成胎孕在身傍。」意思是要用真心真意，迴光返照的功法，方能使坎離交加。接下來就是要「十月工夫溫養足。」如此元神才會壯大靈光。這是比喻氣足，非真十月。所以用「產個嬰兒比人強。」來比喻。各位如依此方法修命，立刻天宮朝玉皇。自然就有神通力。

故修行不是一般外界講的那麼單純。且看王重陽祖師對外界的修行方式評語。其嘆曰：﹁嗟乎！世之修道者，或在事上修，或在貌上修，或在口上修，皆失之遠矣！於道實無分毫利益。又有從耳目上修，肚腹上修，恭敬上修，一切有為之法皆非道也，有失真道之體，不可謂之道也。其形流露，不可盡言，有近於旁門者，有假託修煉者，有浮華重而鎮靜少者，有心志切而力量弱者，皆各有病，病在這個太輕，病在那個太重，都未由中自然做去，故樂在此而憂在彼，進一寸而退一丈，未曾得大道之妙趣，究其因實是居心已差矣！總之人心不滅，道心不徹。人心不滅者，未看淡俗情，衣服恐其不華麗，飲食恐其不鮮美，聲名恐其不彰揚，才華恐其不顯露，銀錢貨物恐其不多，田園屋宇恐其不廣，一切不能看淡而有求福之心，時而有欲安之意，時而有貧苦之嘆，時而有奢侈之思，滿腔私欲，此即人心也。不滅者，不能看淡世俗，使之去也。凡人皆具真性，是可造之道器，可成之根基，卻因不能看淡世俗，而使道心不徹也。所謂道心者淡有也，淡無也，淡美也，淡醜也，淡得也，淡失也，淡毀也，淡譽也，淡生也，淡死也，能看淡一切，便是道心，此心用來修道而道可成，用來降魔而魔自消也。修道者，可不去其人心，而存其道心耶？但願人人皆發道心而成正果。﹂由這段可見要修道，先要能使萬緣放下，也就是佛家所講的「放下屠刀，立既成佛。」屠刀就是名利心。不是什麼殺人殺豬的刀。也就是「人心死，道心生。」的真義。

以上所說的是煉命的基本心態築基功法。深入一層的就是煉性。也就是功德。功德的做法，是要把現在所學的佈施給大家，一來引起大家共鳴，讓大家一起來修大道。一來看自己所修的「道法」是不是已經能貫通天理，靈活應用的幫助別人。如沒有還得繼續研究改進。所謂「不經一事不長一智。」故功德的重要就在此點。印書也就是要印有意義的書，能幫助別人的書，才是真正的有功德。當所做的功德是出於真心真意的心，則此心所發出來的磁場自然是祥瑞之磁場，則天地間的磁場自會與之相合，而改變命運。或許有人說他經常印善書，但為何沒有感應。但問他印何善書？答曰：「一般經典，或一般勸世經文。或自認是好書。」為何會沒有效果。首先經典是要了解意義才有用。自己看不懂，別人也看不懂。就是浪費資源，也是沒有功德的。自認好書，到底是不是對修行有幫助的好書，還是像武俠小說誇大其實的好書，如是只描述神通有多好，而不懂修行的理論，那就是誇大其詞。反而害人，誤導別人。則所做的功德就沒有功德可言。

故要做功德得有智慧，而不是糊裡糊塗的做。想要回饋給無形的冤親債主那更難，因為要找到一本能解脫輪迴真理的好書很難。據我所知，無形界的跟人類的思想差不多，但祂有特異功能，而祂也在尋找解脫輪迴修行的方法。如他能找到這類書，祂會當成寶，也會跟祂的冤仇人化成朋友。而這類書卻是需要真正有修行的人寫出來才有用，不是按市面上的文章照抄就好了。所以說這種功德最難做。

但功德也不是沒有辦法做，例如辦道場、幫師父傳道、印善書傳理念，反正自己有在修，做這些工作都是利己又利人的工作，何樂不為。自己能做多少就算多少，能學多少就學多少。也不會浪費時間、金錢，又有功德可消災和增加智慧，有什麼不好的。怕就怕您不懂「道」的真假，而隨便亂做。如此就沒有功德可言。

由以上的理論，就知「大道」的學問非常廣博。也是人人所需求的知識與智慧。只是一般人在好過的時候，不會發覺它的寶貴。往往要等不如意難過的時候免強去研究，才會發覺它的寶貴。

談玄關一竅 達道居士

道經云：「此竅非凡竅，乾坤共合成，名為神氣穴，內有坎離精。」我們來研究這「玄關一竅」的學問。

曾聽外界傳道師說玄關在印堂，有些說在心。說在印堂的傳道師，在為信徒開竅時都會用硃砂在信徒印堂劃一圈圈，表示已經完成開竅了。有些是法師在信徒頭頂上摸摸頭，就說是灌頂加持開竅完成了。這些人到底是真會開竅，還是他們真的是神通廣大只需要輕輕一點就能幫人開竅。我也很好奇的去看看他們的神通廣大，結果不是那麼一回事，完全是信徒對道學無知，在人云亦云的情況下，而相信此法師有神通廣大的力量。於是無形中把這法師捧到天，這法師也很聰明，珍此機會把自己包裝得像神通廣大，對信徒講的都是怪力亂神，及如何收妖降魔的天方夜譚故事。在信徒事業不如意，或感情有問題，就用前世業障深重，或被陰靈纏身，或冤親債主找上等種種鬼話連篇，來唬信徒的無知。可憐的信徒被騙的團團轉，花了金錢還痛哭流涕的感謝恩師幫他消災解業。就這樣一傳十，十傳百的把那位法師捧上天，讓那法師大大的出名。其實這法師對什麼是「玄關一竅」都不知道，何來有法力。故各位要找明師，一定明白什麼是「玄關一竅」。

現在來談真正的「玄關一竅」是什麼？在玉皇心印妙經裡有一段「不得其真，皆是強名」。此說先天大道，本三教同一理論。本來就無二法，三教所著經典，言論表達雖有不同，然所講的「道」都是講此「一」竅也。一者是什麼？真也。真者又是什麼？玄關也。覺眞子說：「後世學人，未遇真師指示，不知性理，不得玄關真竅。聽信盲師所愚，各立門戶，萬般強作，苦死無成。」古經云：「道法三千六百門，人人各執一苗根。惟有些子玄關竅，不在三千六百門。」此玄關一竅，乃人生死之穴，無極之根，太極之母。所有的仙佛聖賢，人人皆從此玄關一竅開始修起，做為還原返本，而超凡入聖。今在此講明辨別玄關一竅，以免後進修道學人，墮入旁門外道，而學一些邪術有為功法而不自知。希望修道人能明白覺悟玄關修法，而超出苦海，同登彼岸。心印經云：「玄關者，不在心腎，不在口鼻，不在肝肺，不在臍輪，不在尾閭，不在穀道，不在兩腎中間一穴，不在腰前臍後，不在明堂泥丸，不在關元氣海，不在臍下一寸三分，不在脾胃，不在膀胱，不在氣門，不在鼻準。這些地所，盡是孤陰寡陽，清濁如何分？陰陽如何會？龍虎如何交？三花如何聚？五氣如何朝？汞鉛如何投？藥苗如何取？金丹如何結？」節要篇云：「一竅玄關要路頭，非心非腎最深幽，膀胱穀道空勞力，脾腎泥丸實可羞。神氣根基常恍惚，虛無屈穴細搜求，原來只是靈明處，養就還丹跨鶴遊。」由此可知凡學道之人，不明此玄關性命根蒂，難了生死。而此玄關一竅無形無象，所說的比喻皆是強名矣。由此可知玄關一竅不得明師指點，很難得到訣竅。今天我就來做一個簡單介紹說明，讓各位同道人士更明白玄關一竅。

道本無名，強名曰道。道本無為，強名曰修。凡修鍊者，欲使陰陽混合，功在回光返照。欲得靈通，行功須百日，百日非眞百日，此諭母腹懷胎須百日，胎兒器官方成形。故這百日是指煉精化氣的築基完成。在古經有說，其中功法秘奧，不遇真師指示，雖智慧超過顏閔，也是沒有辦法得知。現今學修道的人，要知「玄關一竅」回光返照的功法，先要明白生身之處，方能下手，而得此靈機。為何要先明白生身之處？人初生時，本是陰陽合一，天理渾然。雖有眼耳鼻舌五官之具，而無色聲香味之知識。金木水火四相和合，五蘊皆空，一性圓明，自閒自在，能奪天地萬物之靈。迨至十六歲以後，精氣滿而慾望始生，若不得有道高人指示返本還丹回歸己身，則陽極陰生，天機日洩，世慾日開，良知良能的智慧神通，被慾望矇蔽，明化為暗。此時行事都是識神用事，而使六賊顛狂，心萌眼貪五色，耳貪五聲，鼻貪五香，舌貪五味，把一個圓陀陀、光灼灼，無塵無垢的真性〈自性佛〉〈元神〉，弄得進退不得，不知如何善用其身。儒云：「人之初，性本善。性相近，習相遠。苟不教，性乃遷。」此也。所以說三教聖真所著經典，篇篇藏道，字字隱義，願人人體會真玄，個個同登極樂。無奈現今世人心血用事，追求名利，迷入苦海，不知其苦。身墮幻境，不知其幻。把三教金言玉語，視為講故事的語言。

須知這玄關一竅的功法，乃是借用身內的一陰一陽的血氣運轉，而得「先天一竅」，又稱「玄關一竅。」入藥鏡云：「起巽風，運坤火。」悟真云：「虎躍龍騰風浪麤，中央正位產玄珠。」觀音心經云：「般若波羅密多時。」金剛經云：「一合相。」這些都是講明此玄妙法則。各位讀了這些，可能還不明白這些玄機要領。但這玄機必須要有明師傳授方能得知其中奧秘。當您得知眞訣後，真心真意的修行，大約三到六個月後，智慧就能漸漸大開，此時可以驗證經典，而了解修行的秘密。這個就是名師和明師的差異之別。

修行最怕的是自以為聰明，而不找明師指點，如此會誤了一生。有些人沉迷於鬼神的附身，而想不費心力的得到神通法力，那是不可能的。天下沒有白吃的午餐。想要有所得，就得下苦工夫。再說有明師指點勝過自己盲目摸索。

按多年來傳道經驗觀察，大部分人都是貪圖神通而修行，到最後都會半途而廢。我本身也有經歷過的心境。因為他們不明白神通是什麼？我以前也不明白。所以差點退道。如今要叫我退道是不容易的，為什麼？因為我發現「道」的奧秘。有點像「初戀的情侶黏得緊緊的」，又有點像夫妻「得此一子萬事足」那種心態。總而言之好處多多，舉例不完。也能體會什麼叫「上士聞道，勤修不怠。中士聞道，若既若離。下士聞道，哈哈大笑，不笑不足以為道。」說來說去只能說此「道」讓我智慧增長，心中牽掛越來越少，生活雖不是富足，但比起以前來已經很知足了。因為能安貧樂道，不貪非分之想，就無什麼慾望。無慾之下研究「道學」越來越得心應手。真是應了「人心死，而道心生。」玄關一竅就是如此源源不斷的產生。

外界以為身內有「氣」就是玄關一竅。其實真正的玄關一竅，不只是身心舒爽，久行之後能增長智慧，而看得懂經典。如果您不得其法，雖身內有「氣」，久行還是無法體會仙佛所說的法。只會崇拜仙佛所說的法讓您看不懂。身內之氣，須分清濁，然後要升降得法。故修行不懂文火、武火，終究不能煉成「玉液還丹」，玉液還丹都煉不成，如何能煉金液還丹。所以說靈通不是孤修寡坐能修成的。其中有很多功法需要懂得的，那些自以為聰明的人，想要在無知的情況下得到神通是不可能的，到最後就會退道。

而當懂了這玄關一竅的應用方式，無論在研習道法之術，或山醫命相卜，都會有所成就，這也是我修道內心不寂寞很充足的原因之一。最重要的是這些學問可以讓我的生活無憂慮，不須靠信徒供養，而能自力更生。畢竟這門學問很廣，社會上市場需求也很大。就看您能不能用真心真意去修這「大道」。如會用這「大道」去做功德，能消業障，且鬼神也會欽佩您，而保護您。仙佛也會以您為榮而諳中幫助您。這就是我對「道」勤修不退的最大原因。

修這門「大道」是不分階級的，六祖惠能說「上上人不一定有上上智，下下人卻也有上上智。」且修「大道」全憑誠心誠意在用功夫。而這門「大道」不是只有落魄人、不如意的人才能修的，而是給有遠見、有智慧的人修的。故人人都可以修，就看您有沒有遠見，有沒有智慧。不要依老賣老，不要以為自己身分特殊，也不要貪圖非非之想的神通而修。只要您能認清大道眞理，與同修們一起研究，包您在半年內思想觀念知識會比以前增長很多。這樣對您的事業、家庭和人際關係有很大的幫助。

靈性的學習 達道居士

靈性是什麼？為什麼需要學習？不是講修道要萬緣放空嗎！為何還要學習？這不是很矛盾嗎！

靈性本是自性佛，本來是無識無知，如能萬緣放空祂就擁有神通力。問題是您能做到萬緣放空嗎！如果能做到萬緣放空，為何在日常生活中還是看不開跟您息息相關的事情，這表示您還沒有達到萬緣放空，所以還需要學習。學習什麼？學習知識，學習捨得，學習心靜。

修行人不懂得學習知識，則對煉功方式不明，就無法按順序修煉煉精化氣、煉氣化神、煉神還虛、煉虛合道，那麼想要精進是不可能的。有如學習電腦一樣，只學會開機打幾個字，不再更進一步學習，就以為什麼都會了，那是不可能的事情。修行大家都知道基本修行是靜坐煉氣。靜坐煉氣在外面幾乎每個宗教、或氣功界都有在教。然而真正懂得煉先天氣的沒有幾個會的。在呂祖百字碑裡首章「養氣忘言守」就有指出先天、後天的區別。我再把原文摘籙下來給大家参考學習。

【養氣忘言守。】

性命之道，始終修養先天虛無真一之氣而已，別無他物。採藥，採者是此。煉藥，煉者是此。還丹，還者是此。脫丹，脫者是此。服丹，服者是此。結胎，結者是此。脫胎，脫者是此。以術延命，延者是此。以道全形，全者是此。始而有為，有為者是此。終而無為，無為者是此。長生，長者是此。無生，無者是此。古經云：「知得一，萬事畢。」此語可了千經萬卷矣。但此氣，非色非空，無形無象，不可以知知，不可以識識。視之不見，聽之不聞，搏之不得，恍恍惚惚，杳杳冥冥，不可形容，強而圖之，○這箇而已；強而名之，儒曰：「太極」。道曰：「金丹」。釋曰：「圓覺」。本無可言，有何可守，如其可言、可守，則非先天虛無之氣，乃是後天呼吸之氣。先天之氣，歷萬劫而不壞。後天之氣，隨幻身而有無。

世間未得真傳之流，不知先天之氣為何物？誤認後天有形之氣，或言在氣海，或言在丹田，或言在黃庭，或言在任督二脈，或言在兩腎中間，或閉口調呼吸以勻氣，或閉息定胎息以藏氣，或搬運後升前降於黃庭以聚氣，或守或運……等等不一，皆欲妄想結丹。試問將此有形之氣，終久凝結於何處，凝結作甚模樣，其必凝結成氣塊乎。每見世之守上者，多得腦漏。守下者，多得底漏。守中者，多得鼓脹。守明堂者，失明。守頑心者，得癲症。欲求長生，反而促死，哀哉！殊不知先天虛無之氣，包羅天地，生育萬物，其大無外，其小無內，放之則彌六合，卷之則退藏於密，僅可知，不可言。僅可養，不可守。無言無守，言守兩忘，不養而養，入於養氣之三昧矣。

夫大道活活潑潑，不落於有無邊界。落於有，則著相。落於無，則著空。著相著空，皆非天地造化流行之道。亦非聖賢真空妙有之道。曰「養氣」，則必有所養者，在不著於空也。曰「忘言守」，則必無方所、無定位，不著於相也。不著空、不著相，則必有不空不相之養者在。不空不相之養，寂然不動，感而遂通，寂然不動，養氣之道在是矣。

由這一段已經明明白白的指出先天、後天差異在哪裡？先天氣在後段有說「落於有，則著相。落於無，則著空。著相著空，皆非天地造化流行之道。亦非聖賢真空妙有之道。」此可得知「有、無」本就要互相其用。單獨用一招，不管是「有或無」就像七眞史傳王重陽祖師告知孫不二煉功背了一個造化爐一樣。這樣煉法就是孤陰不生、獨陽不長，越煉越糟，身體如何能煉好。

所以說修行要學習知識，也就是要明白修行煉功的道理，才不會盲目瞎煉而浪費時間金錢。看外面很多煉氣士或走靈山的道友，為何修那麼久了，還是在原地踏步。因為他們不知道煉氣修行有順序功法。如果修行沒有順序功法，為何古經會寫出效法天地之氣。效法天地之氣運轉，這不是明明白白指出功法的順序嗎！天地之氣是什麼？在太上清靜經不是有段「夫道者，有清有濁，有動有靜；天清地濁，天動地靜；男清女濁，男動女靜；降本流末，而生萬物。清者，濁之源。動者，靜之基。人能常清靜，天地悉皆歸。」由這段可知「有、無，動、靜，清、濁」是功法。這功法運轉就像日月運轉後，會產生春夏秋冬四季，用在人體比喻方面就會成「冷、暖、熱、刺」。春夏秋冬雖是四個節季，但裡面還有分八節二十四氣。這八節二十四氣每一個節氣溫度差異與作用都不相同。由此可知人體煉功之後產生的氣機也有不相同的異像出現，如會產生各種動作、治病、哭笑、翻滾種種怪異行為也就不奇怪了。然而有些人卻把這些怪異動作歸類為神在教他功夫，或被神明附身也就不奇怪。畢竟無形界能利用人體的氣機操控人體動作，也是很聰明的。

問題是為什麼一定要讓外界靈操控人體，我們也有自己的元神，這個肉體是元神好不容易得來的，雖然有些人跟無形界前世或好幾世可能有某種協約，或因果債，所以這世不得不還，然既然要還，由自己修行做功德來還，是兩全其美的還法，不但自己得「道」，無形界也得到「功德」超脫，何樂不為。因為無形界操控我們身體要去做功德，不一定能做出成績來。如由我們自動自發去修行做功德，反而做功德比較有成績。因為功德很不容易做，別以為您出錢出力作一些您認為是對的就有功德，或以為同情心所發出的而去幫助別人就以為有功德。須知真假功德不是我們一時之間能分辨得出的。我也常出錢幫助別人，但換來的是別人吃定您了。好像我前世欠他的。其實就算是我們前世欠他的，今生我們算還他好了，他沒有感恩的心也就算了，反而落井下石的要置於我們於死地，這種心地也未免太無情了。向銀行借錢，沒錢還銀行，銀行三討四討，終於討回錢，也不會要我們無理繼續還錢。而這種人被我們幫忙還反咬一口的人，說我們前世欠他的，打死我都不相信。應該說是修行的無知，或該說是濫用同情心，結果帶來無妄之災。我寫這些並不是叫各位不要去幫助別人，而是要讓各位能分辨真假功德。也就是說我們幫忙一個人，雖沒有要求有所回饋或感恩，但這個被幫忙的人，如不知足，或貪得無饜，或想依賴您，或起歪念，那您就要快刀斬亂麻，馬上收回慈悲心與同情心，不要再繼續幫他了。否則沒功德反而是造罪孽。

功德是要有捨得的心才算是真功德，而這捨得是要佈施給真正有需要的人，而不是看他賭博輸光了而同情他，或好吃懶做而同情他，或無謀生能力又不肯學習技術而同情他，這些都不是功德。有些人他只受到一些小小的災難，還能夠獨立更生，您卻大起同情心一頭熱的幫他，結果害他失去了獨立更生的信心機會。請問這是功德嗎？這不是功德，而是造孽。就像放生動物一樣，本來放生是一項慈悲心，但因為您執著這項功德，於是去外面買動物來放生，結果這些動物本來有主人養，卻因為主人貪著您的錢，而賣給您放生，結果您一放生，牠本來就嬌生慣養，卻無法獨力謀生而死掉。請問這是功德嗎？故功德捨得也需要學習才能做出眞功德來。

當您學會了做功德，這時就要學習心靜，因為在做功德時，會有很多事情煩惱出現，例如此人的業障可能會轉移到您身上來。這時心若無法平靜，那就會影響到您的氣機。而使您修不成道。因魔會阻擋您修行成功。這是一大挑戰，無魔不成佛。魔能成就佛。懂了這些道理，您就能安心的接受挑戰。這樣您的功力就能日日有所精進。不會像一般人只會跳跳舞，唱唱歌，說一些奇奇怪怪聽不懂的語言，就自以為能代表神佛救濟眾生，普渡眾生。須知神佛也是靠歷練修成仙佛的。道不是無知而能修成的。

畢竟心靜是最難修的功夫，在太上清靜經有說：「夫，人神好清，而心擾之。人心好靜，而慾牽之。常能遣其慾，而心自靜；澄其心，而神自清，自然六慾不生，三毒消滅。所以不能者，為心未澄，慾未遣也。能遣之者，內觀其心，心無其心；外觀其形，形無其形；遠觀其物，物無其物；三者既悟，惟見於空；觀空亦空，空無所空；所空既無，無無亦無；無無既無，湛然常寂；寂無所寂，慾豈能生；慾既不生，即是真靜；真常應物，真常得性，常應常靜，常清靜矣！如此清靜，漸入真道；既入真道，名為得道；雖名得道，實無所得；為化眾生，名為得道；能悟之者，可傳聖道。」由這段可以得知人的慾望常使心不能靜下來，故修行要常遣其慾，心自能靜下來。而要做到這一步功夫，得要能看破一切事物的真假，看不破，則所做的功德會減少力量，因為功德能助長浩然正氣，但心有慾望時卻能使這正氣蒙上一層塵灰而減少效果。

當您真正的看破事物，那就是「人心死，道心生。」人心死就是妄念不生，不是一般所說消極萬念俱灰，而是指萬事萬物無法誘惑您，也就是真正能心駛萬物，而不是萬物駛心。能如此心靜，則道心自然生出來，道心是指先天氣，又稱元始始氣，又稱天理流行。當先天氣在體內運轉的時候，元神特別清明，有如赤子之心純潔無瑕。自然能達到六慾不生，三毒消滅，三毒是貪瞋痴，這些妄念自然消失無形。這時才可以說是真靜，眞靜之後智慧應付萬事萬物足足有餘，當事情應付過後，心又能歸於清靜，那就是常應常靜，常清靜矣了。

清靜經在後面不是有說「如此清靜，漸入真道。」真道就是天理，也就是心已經漸漸跟天地之氣結合在一起，也就是天人合一的境界。很多修行人動不動就寫天人合一來表示他能跟天地結合在一起，其實他內心卻充滿慾望，這慾望是指一天到晚說他帶有天命，以為他真正是神明的代言人，其實他並沒有得道。因為真正有得道的人，是指智慧已經開悟，所作所為都能知所進退。而不是比手畫腳，講些唏唏呱呱的聽不懂語言，這樣就要替天行道，普渡眾生，結果惹來一大堆是非，最後就說眾生難渡。他自己都渡不了自己了，又如何渡眾生。因為他講的唏唏呱呱聽不懂的語言，他自己都聽不懂了，別人又如何聽得懂？他都會被別人誤為神經病，人家還會信他嗎？還能渡別人嗎？而真正得道的人並不會用這種方式傳道。得道的人，他在渡化眾生，都會因人而異，因才施教，講的理論都會讓人受益，不是空洞夢想。這些理論其實都是從陰陽五行變化出來的。因為天地之氣就是陰陽五行的理論，故為什麼要多學習古代經典，因為這些經典是古代仙佛聖賢修行的智慧結晶，吸收他們的智慧，可以減少很多摸索。就像中醫理論一樣。其實不只中醫，包括陽宅、易經、命理……種種經典都是陰陽五行理論。而這些經典是仙佛聖賢花費多少光陰才能體會出來與實驗成功的心血。所以非常寶貴。有了這些寶貴資料，在傳道授業解惑才能真正幫助眾生。有益於眾生。所以清靜經後面說「能悟之者，可傳聖道。」聖道就是有智慧的道。

ming的第一次~~~網誌

我的第一次~~~網誌

My first time~~~web record

在泰國就像台灣一樣,寺廟很多,不過和尙也不少,

Thailand with Taiwan, the temple more building, but Buddhist monk are also too more then Taiwan.

和尚吃到一點肉沒有關係,抽菸也可以.

Buddhist monk ate a little bit meat and smoking is never mind in Thailand.

但是不能喝酒,不可以碰到女人的身體,女嬰也不行.

But can’t drink alcoholic fluid, can’t touch woman, even is female baby.

幾乎每天早上要出來化緣乞食,不過香菸是另外買的.

Buddhist monk do need out to beg alms everyday morning, but the cigarette must personal buy.

泰國男女都很和善,就是普遍做事有點慢,

Thailand is kindly national, but people do some thing` work be so slowly.

請等一下,(摟別~ㄋㄥ˙)是很常聽到的一句話,

Wait a little! (low be~ nhn) often to listen it.

你要常常等很久,對於急性子的人,這裡真是一個修心養性的好地方.

Normally you need wait long time, which for impetuous fellow as good training is good area.

而大部分泰國人都是用泰語單向像你說話,

The most Kun Thai are almost speaking Thai language to you.

就像台灣人用自己的語言向泰勞說話一樣, 沒頭沒腦的,

This is same Taiwanese like speaking Taiwan language to Thai worker in Taiwan. All of a sudden!

今年回台灣時,發現原來無意中學得的粗淺印尼語和泰語,

When I am come back Taiwan this year, I find my pool Indonesia language and Thai language,

在自己的故鄉是那麼有用,不過台灣的鄉親有的卻把我當成在台灣的外勞,

It is so usefulness in my homeland, but has some countrymen he looks on as foreign worker sense me.

卻讚我很厲害,國語Aˇ共,呆ㄍㄩˋ雅也ㄏㄧㄤˋ.

But my countrymen say I be smart, can speaker Chinese and speaker Taiwan HOLO.

在涼涼的故鄉,台灣的鄉親,人人心理填充著太多的瑣事,

At cool country, my countrymen everybody fill more matter in heart.

樂觀的外勞是我談天的好朋友,在短短短幾天中,

Optimistic foreign worker is my good friend for chitchats, in short date,

所看到的,台灣經濟雖然比東南亞衰退還慢些,

I see I hear…,the economical fail slowly degree, Taiwan compare Southeast Asia good.

可是人心的消極是比我離開故鄉前更加消極,

But people is fill up negative psychology.

電視充滿無聊空洞的談話性節目,

TV program full boring` empty of talking;

以前愛看的2100,現在發現沒有什麼內涵了.

Especial 2100, now none find any meaning.

連主持人都沒有一絲絲的正氣表現,

Even a host none show any justice.

教我感慨, let me down.

現在的台灣電視台看太多,會感染邪氣,和思想的毒素.

Nowadays watch more TV program in Taiwan, people will infect perverse trend and toxins thinking.

坐上了荷航的飛機,離開故鄉,人變的輕鬆起來.

By KLM leave Taiwan, my mood turn pleasant.

眼框莫名的酸了起來.

But my eye be distressed.

待續( 擱 東摟彭咪望ㄧㄨ~~~)

To be continued……..